Million Dollar Baby

Regie: Clint Eastwood

Met: Hilary Swank, Clint Eastwood en Morgan Freeman

Het verhaal wordt verteld door een veteraan uit de bokswereld Eddie “Scrap-Iron” Dupris (Morgan Freeman). Hij vertelt het verhaal van Maggie Fitzgerald (Hilary Swank), een Iers-Amerikaanse serveerster uit Missouri die in de boxschool ‘Hit Pit’ de briljante trainer Frankie Dunn (Clint Eastwood) vraagt haar te trainen. Het is het enigste wat ze wil. De beste worden. Keer op keer weigert Frankie haar te trainen, ondanks dat ze elke dag zelf komt trainen. Eddie daarentegen is de enige die haar blijft aanmoedigen.

Clint Eastwood tijdens de opnames van Million Dollar Baby

De aanhouder wint en uiteindelijk lukt het Maggie Frankie over te halen en haar te trainen. Ze wordt steeds beter en wint gevecht na gevecht. Frankie heeft eindelijk ook de bokser met wie hij de top kan halen en samen gaan ze tot het uiterste. Uiteindelijk komt het neer op het absolute gevecht om de titel. De hele film wordt de toon al gezet dat dit gevecht niet zonder gevaar is. De tegenstander is de Duitse “Blue Bear” (Lucia Rijker) die haar gevechten schijnt te winnen door corrupt spel. In de negende ronde wordt dit bevestigd en wordt Maggie uitgeschakeld met een Sucker Punch en raakt ze volledig verlamd.
Het verhaal krijgt een totaal andere wending en we zien vanaf dat moment Frankie Maggie verzorgen alsware zijn eigen dochter. Frankie weigert eerst alle prognoses van de doktoren te geloven en geeft Eddie de schuld dat hij hem heeft overgehaald haar te trainen. Maar al snel neemt hij zelf de verantwoordelijkheid.
Maggie gaat steeds verder achteruit en vraagt Frankie haar te helpen sterven nu ze nog steeds het juichende publiek kan herinneren. Frankie weigert dit maar ook hier wint de aanhouder, mede doordat Frankie beseft dat in plaats van dat hij haar in leven houdt, haar beetje bij beetje dood. Op een nacht sluipt Frankie binnen. Voordat hij haar een shot adrenaline geeft, vertelt hij wat haar bijnaam ‘Mo Chuisle’ betekent. ‘mijn lieveling, en mijn bloed’ (letterlijk, mijn polsslag). Hierna zien we Frankie weglopen en voor altijd verdwijnen. De film sluit af met de laatste zinnen die Eddie schrijft in een brief geadresseerd aan Frankie’s dochter.
Opvallend aan deze film vond ik de vorm van een middeleeuwse ballade als zijnde de vorm AaBC verteld door de minstreel Scrap-Iron. Deze vergelijking gaat op voor zowel Maggie als Frankie. A als zijnde de pogingen van Maggie om Frankie over te halen haar te trainen, a de training, B de wedstrijden tot de laatste kampioenswedstrijd en C de moeilijke periode voor Maggie en Frankie na de wedstrijd.
Deze ballade wordt bijzonder aangedikt door dramatische lichteffecten. Deze lichteffecten komen uiteraard terug in de wedstrijden en met name de laatste kampioenswedstrijd. Maar nog sterker in deze film vond ik de symboliek die gebruikt werd. Bijvoorbeeld een scene waarbij Frankie in deel C uit het getraliede raam van zijn voordeur kijkt symboliseert de geslotenheid van zijn karakter en het lastige parket waarin Frankie zich bevind, met de keuzes die hij overweegt te maken.
Scrap-Iron zorgt met de voice over ook voor een dramatisch effect, zeer kenmerkend in met name het crime-noir genre. Normaal is de voice over van de hoofdpersoon en is dat degene die het verhaal verteld. Het zorgt ervoor dat je als kijker meegezogen wordt in het verhaal en je je met de hoofdpersoon kan identificeren. Maar ook in dit geval heeft het het beoogde effect. Het verdedigt de standpunten van Frankie en zorgt ervoor dat je als kijker steeds meer sympathie kan opbrengen.

Clint Eastwood levert ook hier weer een dijk van acteer en regiewerk. Verhalen krijgen steeds meer een kern en die kern is precies het symbool of de betekenis van de complexiteit van mensen hun gewone levens. Het acteerwerk van de hoofdrolspelers zorgt voor de rest.
In ons leven zijn we als mensen allemaal, zij het bewust of onbewust, op zoek naar een meester of iemand waar we tegenop kijken en iets van willen leren. Mede daarom dat menigeen zich wel in Maggie als Frankie kan verplaatsen. Deze film getuigd in ieder geval van een bijzonder meesterschap door de makers.